به گزارش علمی نیوز و به نقل از Psychology Today، ربات‌های گفتگوی سلامت رفتاری اکنون خدمات درمانی ارائه می‌کنند که در غیر این صورت ارائه آن به یک متخصص نیاز داشت. به عنوان مثال، چت ربات Woebot Heath، Woebot ، در سال 2021 توسط FDA برای درمان افسردگی پس از زایمان (PPD) "تعیین ابزار پیشرفت" را دریافت کرد. عامل مکالمه برنامه (بخش هوش مصنوعی که به آن اجازه می دهد در یک گفتگو گفتگو کند) از تکنیک های رفتار درمانی شناختی استفاده می کند در حالی که یک رابطه درمانی همدلانه برقرار می کند . حتی پیشرفت‌کننده‌تر و مختل‌کننده‌تر، ورود هوش مصنوعی مولد و استفاده از مدل‌های زبان بزرگ، مانند مدل‌های موجود در ChatGPT Open AI است. قابلیت‌های تعاملی این فناوری تجاری موجود اکنون میتواند به آواتارهای انسانی مجازی متصل شود و امکان مکالمه در زمان واقعی و دسترسی به دانش عمومی و خاص دامنه را فراهم می‌کند که تا چند سال پیش امکان‌پذیر نبود.
از همکاران شنیده ام که می گویند هوش مصنوعی جایگزین انسان های حرفه ای نمی شود، بلکه کارهایی که روانشناسان انجام می دهند را تقویت می کند. می گویند چیزی برای ترس وجود ندارد . در حالی که موافقم هوش مصنوعی میتواند کاری را که ما انجام می‌دهیم تقویت کند و انجام می‌دهد، واقعیت جایگزینی روانشناسان و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در مقیاس بزرگ بیشتر از همیشه است. البته روانشناسان نقش ها و وظایف زیادی را انجام می دهند، اما من فکر می کنم یکی از مواردی که بیشتر مردم در نظر دارند و روی آن تمرکز می کنم، خدمات درمانی تعاملی (یعنی روان درمانی و مشاوره) است.
من برای اولین بار یک دهه پیش در مورد این موضوع در مقاله ای در روانشناسی حرفه ای نوشتم: تحقیق و عمل به نام " هوش مصنوعی در عمل روانشناسی: کاربردها و پیامدهای فعلی و آینده ." سپس نوشتم که تنها چیزهایی که ماشین های هوشمند را از جایگزینی ارائه دهندگان مراقبت های انسانی باز می دارد. محدودیت های تکنولوژی روز (به عنوان مثال، در درجه اول قدرت محاسباتی) بود، که ما می توانستیم بر آنها غلبه کنیم .
در آن مقاله، من همچنین نوشتم که سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند در توانایی‌های خود بسیار برتر باشند. من «عالی پزشک» را پیشنهاد کردم، یک سیستم هوش مصنوعی که فناوری‌های پیشرفته را برای ایجاد قابلیت‌های کاملاً جدید یکپارچه می‌کند. فوق بالینی یک شبیه‌سازی انسانی مجازی بسیار واقعی با زبان طبیعی و پردازش گفتار برای تعامل کلامی شبیه انسان است. این سیستم همچنین دارای حسگرهای پیشرفته و قابلیت‌های پردازش سیگنال، مانند تجزیه و تحلیل احساسات صوتی و دوربین‌های دیجیتال پرسرعت یا حسگر مادون قرمز، برای تشخیص جریان خون نشان‌دهنده ضربان قلب و در نتیجه حالت‌های پریشانی و عاطفی است. این سیستم همچنین به سایر داده‌های موجود مشتری مانند سوابق الکترونیکی مراقبت‌های بهداشتی، پرونده‌های شخصی و استفاده از تلفن همراه اینترنتی متصل می‌شود که میتواند از آنها برای تنظیم رویکرد درمانی، ایجاد ارتباط و پیش‌بینی رفتار و نتایج استفاده کند. این سیستم در تعامل خود بی‌نقص است، همدلانه عمل می‌کند و هرگز خطا نمی‌کند، مگر اینکه این خطاها عمدی باشد که پزشک مجازی را شبیه به انسان جلوه دهد. خوب، فوق العاده بالینی با فناوری های موجود کاملاً امکان پذیر است. نگاهی به این سیستم‌های مؤسسه فناوری‌های خلاقانه USC بیندازید . آیا باید نگران بود؟
من فکر می‌کنم پاسخ به این سؤال ممکن است به سؤال دیگری بستگی داشته باشد: آیا از منظر اجتماعی، از منظر حرفه‌ای و عموم مردم باید اجازه دهیم این قابلیت فن‌آوری به استاندارد جدید عمل تبدیل شود؟
من سعی می کنم در مقاله دیگری با عنوان " توصیه هایی برای استفاده اخلاقی و طراحی ارائه دهندگان مراقبت از هوش مصنوعی " در هوش مصنوعی در پزشکی به این موضوع از دیدگاه فلسفی و اخلاقی بیشتری بپردازم . در آن، من استدلال می‌کنم که باید مراقب جایگزینی انسان‌ها با ماشین‌ها در این زمینه باشیم. نگرانی اصلی من این است که مردم دیگر انتخابی برای تعامل انسانی نخواهند داشت (یعنی مراجعه به یک انسان درمانگر یا مشاور) زیرا شرکت‌های بیمه، کارفرمایان یا دولت استفاده از ماشین‌های هوش مصنوعی را اجباری می‌کنند و اجازه نمی‌دهند سنتی، و خدمات انسان به انسان گران تر. کنار گذاشتن تعامل و ارتباط واقعی انسانی برای روابط مصنوعی نیز ممکن است به مردم و جامعه آسیب برساند. این آسیب می تواند ناشی از مسائل مختلفی باشد، مانند از دست دادن حریم خصوصی، اعتماد، دستکاری و اتکای بیش از حد به ماشین ها در تصمیم گیری اخلاقی . در حالی که برخی داده‌ها نشان می‌دهند که مردم ممکن است فاش کردن اطلاعات شخصی را به ماشین‌ها ترجیح دهند، زیرا به نظر می‌رسد خصوصی‌تر یا کم‌تعصبانه‌تر از یک شخص هستند، من فکر می‌کنم ما با یک گزینه فقط ماشینی، چیزی ذاتی در حرفه و جامعه خود را از دست خواهیم داد: واقعی. تعامل انسان با انسان و روابط مبتنی بر اعتماد.
در حالی که روانشناسان، روانپزشکان، مشاوران، مددکاران اجتماعی و سایر متخصصان بهداشت رفتاری در معرض خطر از دست دادن شغل خود به دلیل ماشین های هوشمند هستند، فرصت هایی نیز برای این متخصصان وجود دارد که در توسعه اخلاقی و استفاده از این فناوری ها مشارکت داشته باشند. روانشناسان در تحقیقات هوش مصنوعی مشارکت دارند، درمان هایی را با فناوری های نوظهور توسعه می دهند و از حقوق افرادی که به آنها خدمت می کنند دفاع می کنند. با این وجود، پیشرفت‌های فعلی و آتی در هوش مصنوعی قرار است چشم‌انداز سلامت رفتاری را در سال‌های آینده تغییر دهد.
فناوری‌های هوش مصنوعی، مانند ربات‌های گفتگوی درمانی و ارائه‌دهندگان مجازی مراقبت از انسان، مزایایی را برای جامعه فراهم می‌کنند. آنها دسترسی به خدمات بهداشت روانی و رفتاری را ارائه می دهند که ممکن است برای برخی افراد در دسترس یا امکان پذیر نباشد. آنها پتانسیل ارائه خدماتی را دارند که قابل اعتمادتر و کارآمدتر باشند. افزایش افراد مبتلا به بیماری های روانی درمان نشده در ایالات متحده و در سراسر جهان فرصت و انگیزه قابل توجهی را برای ارائه این فناوری ها به بازار ارائه می دهد. اما مانند سایر فناوری‌ها (مانند بمب‌های هسته‌ای، ویروس‌های اصلاح‌شده ژنتیکی یا رسانه‌های اجتماعی )، فقط به این دلیل که می‌توانید چیزی بسازید به این معنا نیست که باید بی‌معنا یا بدون خرد این کار را انجام دهید . ما باید پیامدهای هوش مصنوعی و سایر فناوری ها را بر مردم و جامعه در نظر بگیریم و همیشه مردم را با احترام به کرامت، استقلال و انسانیت آنها در اولویت قرار دهیم.
