عنکبوت‌ها، کرم‌های شب‌تاب را گروگان می‌گیرند

به گزارش ایسنا، هیچ چیز بی‌نقص‌تر از درخشش زیبای کرم شب تاب نیست که گرگ و میش مطبوع اواخر تابستان را روشن می‌کند. این حشرات در واقع به دنبال جفت هستند. نرها به اطراف پرواز می‌کنند و نور خود را با الگوهای خاصی منتشر می‌کنند و سعی می‌کنند توجه ماده را به خود جلب کنند. ماده‌ها ترجیح می‌دهند در یک مکان بمانند و نور منتشر کنند.

به نقل از نیواطلس، جالب اینجاست که عنکبوت‌های خاصی ظاهرا متوجه این موضوع شده‌اند و از آن استفاده می‌کنند. مشخص شد که کرم‌های شب‌تاب نر که در تارهای عنکبوت گیر افتاده‌اند، الگوهای انتشار نور خود را تغییر می‌دهند تا شبیه نمونه‌هایی باشند که توسط کرم‌های شب‌تاب ماده برای جذب کرم شب‌تاب نر ساطع می‌شود و به این ترتیب کرم‌های شب تاب نر به دام می‌افتند.

این مطالعه زمانی آغاز شد که شین هوا فو(Xinhua Fu) متوجه شد که کرم‌های شب تاب‌ گرفتار شده در تار عنکبوت تقریبا منحصرا نر هستند. محققان ۱۶۱ تار را تحت نظر گرفتند و الگوهای انتشار نور کرم شب تاب نر و ماده آزاد و همچنین گرفتار در تار و وجود یا عدم وجود عنکبوت در تار را با هم مقایسه کردند.

به نظر می‌رسد، کرم‌های شب تاب به تنهایی نور مشابه ماده منتشر نمی‌کردند. محققان خاطرنشان کردند که زمانی که عنکبوت در خانه نبود، به نظر نمی‌رسید که کرم‌های شب تاب به دام افتاده، نرهای بیشتری را فریب دهند. به نظر می‌رسید که عنکبوت به طور فعال این سیگنال‌ها را کنترل می‌کند و یک چرخه تخصصی از پیچیدن و گاز گرفتن بر روی کرم‌های شب‌تاب اجرا می‌کند که روی حشرات دیگر انجام نمی‌دهد.

دایقین لی(aiqin Li)، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: با تشخیص سیگنال‌های کرم‌های شب‌تاب نر در دام، عنکبوت یک روش تخصصی برای رسیدگی به طعمه را که شامل حملات مکرر گزش می‌شود، به کار می‌گیرد.

این گروه می‌گویند اینکه آیا چیزی در سم عنکبوت است یا فقط خود گاز گرفتن، باعث تغییر در سیگنال‌های کرم شب‌تاب می‌شود، هنوز مشخص نیست. تحقیقات بیشتر می‌تواند به پاسخ به این سوال کمک کند و همچنین به طور بالقوه به کشف نمونه‌های دیگری از حیواناتی که به طور هوشمندانه طعمه‌های خود را «هک» می‌کنند تا بیشتر شکار کنند یا به چرخه زندگی خود کمک کنند، بیانجامد.

مشهورترین مورد از این دسته ممکن است «قارچ مورچه زامبی» باشد که طعمه آلوده را برخلاف میلش از خانه دور می‌کند و به موقعیتی روی یک برگ می‌برد تا قارچ بتواند رشد کند و هاگ‌هایش را آزاد کند تا مورچه‌های بیشتری آلوده شوند.