چه کسی بیشتر می تواند با ربات ها ارتباط برقرار کند؟

به گزارش علمی نیوز و به نقل از Psychology Today، اواخر یک شب، دنیس خسته از یک روز کاری طولانی به خانه برمی‌گردد و منتظر شرکت برای شام است. از شانس او، جان قبلاً کف اتاق ها را تمیز کرده است، لباس های شسته شده را تا کرده و دو ساعت پیش شروع به پخت و پز کرده است. دنیس بلافاصله روی مبل می نشیند و جان با دقت به صحبت های او گوش می دهد که او مشکلی را که در آن روز در دفتر پیش آمده بود از بین می برد. جان با کلمات محبت آمیز به دنیس دلداری می دهد و بازویی را دور شانه او می گیرد.

با خواندن این مطلب امروز، ممکن است فرض کنیم که جان هم اتاقی، دوست صمیمی یا شریک عاشقانه دنیس است. اما، در آینده نزدیک، انتظار می‌رود واقعیت دیگری را درک کنیم : جان یک ربات اجتماعی چند منظوره است که قادر است بسیاری از نیازهایی را که دنیس در انسان‌های دیگر جستجو می‌کرد، برآورده کند. سوالی که اکنون با آن روبرو هستیم این نیست که آیا این واقعیت تحقق می یابد یا خیر، بلکه این است که چه کسی اولین کسی است که به این روند می پیوندد و تا کجا می تواند پیش رود.

نقش الگوهای دلبستگی انسانی
محققان دانشگاه علم و صنعت Wroclaw در لهستان به دنبال پاسخ به این سؤالات بودند و به دقت به نقش الگوهای دلبستگی انسان در واسطه‌گری تجربه زندگی مشترک انسان و ربات نگاه کردند.

در مطالعه خود، انسان ها به طور کلی به یکی از چهار نوع دلبستگی در روابط بین فردی دسته بندی شدند: ایمن، همانطور که با دید مثبت نسبت به خود و دیدگاه مثبت نسبت به دیگری نشان داده شد. مضطرب ، همانطور که با دیدگاه منفی نسبت به خود و دیدگاه مثبت نسبت به دیگری نشان داده می شود. نادیده انگاشته، همانطور که با دیدگاه مثبت نسبت به خود و دیدگاه منفی نسبت به دیگری نشان داده می شود. و ترسناک، که با دید منفی هم نسبت به خود و هم به دیگران مشخص می شود.

تیمی از Wroclaw فرضیه‌ای را مطرح کردند که انواع مختلف سبک‌های دلبستگی احتمالاً تجربیات متفاوتی از زندگی مشترک و تعامل بین انسان‌ها و یک ربات اجتماعی ایجاد می‌کنند. در اینجا «وابستگی» به انسان دیگری نیست، بلکه به یک ربات اجتماعی است.

دانشمندان برای آزمایش ایده خود، سه شرکت‌کننده در تحقیق را با سبک‌های دلبستگی مختلف که داوطلب شدند به مدت 10 روز با یک ربات اجتماعی زندگی کنند، شناسایی کردند. این ربات می تواند عملکردهایی مانند پخش موسیقی، تشخیص گفتار، کار با دستگاه های خانگی و استفاده از شبکه های اجتماعی و ارتباطات مبتنی بر اینترنت را به دستور انسان انجام دهد.

این ربات با استفاده از EMYS ("سیستم سر احساسی") برای تشخیص احساسات انسان و پاسخ گویا به روشی که در نظر گرفته شده است با احساسات کاربر انسانی مطابقت داشته باشد، برنامه ریزی شده است. پس از 10 روز، دانشمندان از گزارش فعالیت ربات همراه با مصاحبه های عمیق برای تجزیه و تحلیل تجربیات شرکت کنندگان انسانی استفاده کردند.

نتایج مطالعه
نتایج نشان داد که همه شرکت‌کنندگان، حداقل در سطحی، به عملکرد ربات یا در واقع به خود ربات وابسته شدند. با این حال، میزان رضایت شرکت کنندگان از ربات تا حد زیادی به سبک دلبستگی آنها بستگی داشت.

محققان سه الگوی ممکن را شناسایی کردند. ابتدا، شرکت‌کننده‌ای با سبک دلبستگی ایمن بیشترین ویژگی‌های انسانی را به ربات نسبت داد و آن را دوستانه، صبور و باز نامید. این شرکت کننده تنها کسی بود که اعتراف کرد که با ربات به عنوان یک انسان رفتار می کند.

شرکت کننده با سبک دلبستگی مضطرب در مورد مسائل فنی با ربات و همچنین در مورد ترس و نگرانی از مشاهده شدن گزارش داد. آنها با ربات به عنوان یک حیوان خانگی برخورد کردند و توضیح دادند که زمان لازم است تا آنها یاد بگیرند که چگونه احساسات ربات عمل می کند.

شرکت‌کننده‌ای که سبک‌های دلبستگی اجتنابی داشتند، مکانیکی‌ترین رفتار را با ربات داشتند و نسبت به سایر شرکت‌کنندگان احساس دوری بیشتری از ربات داشتند. آنها همچنین در مورد نقش و مزایای بالقوه ربات مذکور تردید داشتند.

به این ترتیب، این مطالعه نشان می دهد که نیاز به درک اینکه چگونه کارنامه احساسی و روانی هر فرد بر تعامل آنها با ربات های هوشمند و هوش مصنوعی تأثیر می گذارد وجود دارد . ما تازه شروع به درک این موضوع کرده ایم. به نظر می رسد افرادی که در روابط احساس امنیت می کنند کسانی هستند که زودتر این انقلاب را اتخاذ می کنند.

صادق باشید، آیا از این نتایج پیشنهادی شگفت زده شده اید؟ بسیاری از ما فکر می کنیم که افراد "عجیب" و "مشکلات اجتماعی" کسانی هستند که ربات ها را دوستانه می دانند، اما این مطالعه، اگرچه از نظر دامنه بسیار محدود است، چیز دیگری را نشان می دهد.